BİR ADAM YARATMAK

Bu pi­yes, bir “Cri­se-In­te­lec­tu­el­le”, bir “fi­kir buh­ra­nı”nı çer­çe­ve­le­mek gay­re­tin­de... Apa­çık ve ya­pa­yal­nız hiç­bir te­zi yok... Fa­kat içi­çe bir çok tez­le­ri ve başl ba­şına bir­kaç ana te­zi var...

Ev­ve­lâ sa­nat­kâr ne­dir? Bü­tün im­kân­la­rın eri­şil­mez ucu, gâ­ye­le­rin gâ­ye­si, ke­mâl­le­rin ke­mâ­li, mâ­ve­râ­la­rın mâ­ve­râ­sı olan Al­lah’a doğ­ru, son­suz bir te­kâ­mül yo­lun­da gi­den in­sa­noğ­lu­na mah­sus “vü­cut ve­riş” ne­vi­le­ri için­de en zen­gin ve en gü­zel his­se­nin üze­ri­ne otur­muş mah­lûk... Sa­nat­kâr bir mah­lûk­tur, fa­kat ya­rat­mak ceh­din­de bir mah­lûk!.. Onun bir ese­ri, bir de ken­di­si var­dır. İş­te sa­nat­kâr, çok de­fa, ya­rat­ma­ya kal­kış­tığı ti­pin, ya­ra­tıl­mış olan ta ken­di­si­dir.                            

Ne­cip Fa­zıl KI­SA­KÜ­REK / 1937

http://www.baskenttiyatrolari.com/Default.asp